برای رهایی زندانی خود فقط کافی است ارزش مالی او را بدانی در حالیکه بعد از دوازده سال حضور خارجی ها، اوضاع آشفته سیاسی کشور همچنان ادامه دارد و خارجی ها و برخی همسایگان بدون هماهنگی با دولت دست به هر اقدام دلخواهی می زنند، بعضی سازمان های داخلی هم شده اند بلای جان حکومت.
این یک امر مسلم است که اگر میوه ای خراب می شود از داخل آن است. حال وای به حال ملت و دولت افغانستان که هم از داخل و هم از خارج مورد حمله و فریب قرار می گیرد. یکی از بزرگترین مشکلات موجود بر سر راه حکومت نحوه اداره زندانها می باشد.
خبرهای رسیده حاکی از آن است که طالبان و پاکستانی ها نفوذ بسیار زیادی بر نحوه اداره زندان های افغانستان دارند به حدی که هر طالب و مجرمی را که دستگیر شده، اگر بخواهند ظرف مدت چند روز از زندان رها می نمایند.
روشن و واضح است زمانیکه بررسی پرونده یک مجرم جنایتکار و یا تروریست انتحاری از سوی مقامات قضایی کشور هشت سال به طول می انجامد، نتیجه آن می شود که صدها زندانی بدون محاکمه و برخلاف قانون اساسی، از طریق رشوت از زندانها رها می گردند.
این فساد در زندانها به حدی رسیده که چندی پیش وزیر محترم عدلیه خود مدعی شد که: برخی زندانیان از داخل زندان با سازمان های تروریستی و نیز قاچاقچیان مواد مخدر درارتباط هستند و زندانیان افغانستانی توسط اشخاصی در خارج از زندان به وسایلی مانند تلیفون و دیگر اشیاء ممنوعه مجهز می شوند و با گروههای تروریستی ارتباط برقرار می کنند.
این بی سرسامانی زندانها همچنین سبب شده تا هرکس به خود اجازه دهد تا با زندانیان آنگونه که می خواهد رفتار کند. که متاسفانه چندین بار خبر سوء استفاده از دختران و زنان توسط زندانبان ها نشر شده است ولی خبری از پیگیری قضایی آن هنوز نیست.
کسانی که به زندانها رفت و آمد دارند، چشم و گوششان از این مطالب پر است و می دانند که زندانبانی چه سود کلانی دارد. هرکس جرمش بیشتر باشد بهای بیشتری دارد. کافی است کمی زرنگ باشی و بتوانی رشوتهای کلان از خویشان و دوستان زندانی دریافت کنی. یا بدانی زندانی چه مقام و رتبه ای دارد تا بتوانی در قبال مبلغ قابل توجهی، زمینه آسایش و آرامش وی در زندان را فراهم نمایی!
البته باید گفت این درباره زندان های تحت کنترل افغانستان است. و الا زندانهای آمریکایی وضعیت دیگری در کشور ما دارند و بسیاری از زندانیان موجود در آنها حتی جرم و گناه خدا را ندانسته، هر روز تحت شکنجه قرار می گیرند و از طریق رشوت و واسطه گری هم نمی توانند کاری از پیش ببرند. که البته بسیاری از این زندانیان ساکن در زندانهای تحت کنترل خارجی ها، کسانی هستند که با سیاست کاخ سفید در افغانستان مخالفند و اکنون چوب مخالفت خود با غرب را می خورند.
به هر حال این وضعیت یکی از مهمترین نهادهای دولت است و آن هم وضعیت سیاست خارجی افغانستان. اینکه مردم ما باید به چه چیز دلخوش باشند هنوز برای بسیاری از ما سوال است؟!