بنابراین گزارش، سازمان های استخباراتی، به ویژه I.S.I از قبل اطلاع این حمله را داشتند و یک هفته قبل در این باره با مسولان زندان و مقامات پلیس یک جلسه برگزار کردند. در این جلسه پر واضح گفته شد که تروریست ها در تاریخ 29 ژوئیه می تواند به زندان دیره اسماعیل خان حمله کنند.
در این گزارش که به نخست وزیر پاکستان ارائه شده است، همچنان آمده که جای تعجب است، علیرغم اینکه یک هفته قبل پیش بینی حمله شده بود ولی پلیس، حکومت و مقامات زندان در جلوگیری این حمله موفق نبودند و از ارتش کمک خواسته شد و اینکه 27 نفر از نیروهای پلیس شهر دیره اسماعیل خان از جمله دو افسر ارشد از کار منفصل شده اند.
لازم به ذکر است تروریست ها در این حمله 248 نفر از افراد خود از جمله 30 تروریست خیلی خطرناک را همراه خود بردند. طالبان در این حمله 3 عملیات انتحاری و 60 انفجار کوچک و بزرگ انجام دادند و 9 نفر از جمله 5پلیس در این حمله کشته شدند.
عدنان رشید از فرماندهان مهم طالبان که طراح این حمله بود در تماس تلفنی به رسانه گفته است که در این حمله سیزده دستگاه خودرو، 10 میلیون روپیه مورد استفاده قرار گرفته است، ولی به گفته مقامات زندان 100 تا 150 نفر از تروریست ها که یونیفرم پلیس بر تن داشتند، با 14 دستگاه خودرو و مجهز با سلاح های پیشرفته از 5 جناح به زندان حمله کردند.
تروریست ها نخست درب مرکزی را با آر-پی-جی منهدم کردند و سپس وارد زندان شدند. بقیه دروازه های داخل زندان از قبل برای ورود تروریستها باز بود. بنا بر گفته مسئولان زندان، تروریست ها در حمله، پشت سر خود را مین گذاری می کردند.
این اولین بار نیست که جاهای مهم نظامی و حکومتی و زندان ها مورد حمله تروریست ها قرار می گیرد. 15 آوریل 2012 نیز زندان شهرستان بنون که در نزدیکی منطقه قبائیلی وزیرستان شمالی واقع است مورد حمله قرار گرفت که در آن حمله حدود 300 نفر از جمله عدنان رشید طراح حمله به زندان دیره اسماعیل خان آزاد شده بودند و هر بار نیز بعد از انجام حمله تروریستی، سازمان های استخباراتی اعلام کرده اند که از قبل اطلاع داشتند و اطلاعات را به دولت و پلیس داده اند.
حالا پرسش این است که سازمان های استخباراتی، به ویژه I.S.I اگر قبل از وقوع یک حمله تروریستی از آن اطلاع بدست بیاورد، چرا خودشان را از آن جلوگیری نمی کنند؟ یا نیروهای پلیس را به طور جدی موظف نمی کنند که از حمله باید جلوگیری شود.
سازمان های استخباراتی گمان می کنند که با این گونه ادعاها می توانند مردم را فریب دهند، که سخت در اشتباهند. هیچکدام از مردم این را باور ندارند که سازمان های استخباراتی در این مسائل صداقت دارند و همه می دانند که یک کاسه زیر نیم کاسه است.
وگرنه چطور ممکن است که صدای 100 یا 150 تروریست ساعت 11 شب که چندان دیر هم نیست با 14 دستگاه خودرو با نصب پرچم های طالبان وارد شهر شوند و در هیچ کدام از ایست های بازرسی پلیس آنان را نگه ندارند و بدون هیچ بازرسی با سلاح های پیشرفته وارد شهر شوند و دروازه های داخل زندان برای آنان باز نگهداشته شود و سپس ظرف نیم ساعت تروریست ها تمامی افراد را با خود همراه کرده و زندان را ترک می کنند و نیروهای ارتش که بعد از پایان عملیات تروریست ها وارد عمل شدند، زندان را به محاصره در آوردند. ناگفته نماند که 200 کیلو مواد منفجره نیز از تروریست ها بر جا مانده است.
اگر این عملیات ضعف نیروهای امنیتی قلمداد شود که دیگر فاتحه پاکستان خوانده شده است، طالبان هرگاه بخواهند می توانند پاکستان را تحت سیطره خود در آورند، ولی نه اینطور نیست.
به گفته صاحب نظر و کارشناسان این حمله از دو حالت خارج نیست، یا با هماهنگی ارگان های لستخباراتی و دولت صورت گرفته است تا به طالبان یک امتیاز بدهد و با آنان به یک توافق برسد و به خاطر آزاد کردن طالبان مورد انتقاد مردم پاکستان و هم جامعه بین المللی قرار نگیرند تا با طالبان به یک توافق برسند یا هم آنان (طالبان) را روانه جنگ سوریه کنند.
حالت دوم این است که آمریکا پشت این قضیه باشد تا با این کار پاکستان را در افکار عمومی ضعیف نشان دهد و جامعه بین المللی را همراه خود کند و به آنان بقبولاند که پاکستان صلاحیت نگهداری سلاح های هسته ای را ندارد و باید خلع سلاح شود.
بد نیست به حمله به زندان بنون در 15 آوریل سال 2012 یک اشاره ای شود.
یکی از اهداف مهم این حمله آزاد کردن عدنان رشید بود. عدنان رشید که سابقا" از اعضای نیروی هوایی پاکستان بود به جرم حمله به پرویز مشرف رئیس جمهور وقت پاکستان در سال 2006 محکوم به اعدام شده بود و در زندان ادیاله در استان پنجاب نگهداری می شد، ولی وقتی تصمیم به فراری دادن او گرفته شد، از زندان مذکور به زندان بنون در نزدیکی وزیرستان شمالی انتقال یافت که حمله به زندان بنون به خاطر نزدیک بودن منطقه قبائیلی وزیرستان شمال از نظر سیاسی زیاد تاثیرگذار نبود و اینک عدنان رشید پارسال از زندان بنون همراه با 300 نفر دیگر آزاد شده بود، امسال بیشتر آن عملیات را روی زندان دیره اسماعیل خان انجام داد.
آیا واقعا " این همه اتفاق می شود بدون همکاری از سوی ارگان های خاص امنیتی صورت گیرد؟