هرچند که اعضای لویه جرگه مشورتی افغانستان تصمیم گرفتند تا پیمان امنیتی بین کابل و واشنگتن به امضا رسد، اما بسیاری از کارشناسان، علما و شهروندان این کشور نظرات مختلفی دارند.
«فضل الرحمن اوریا» کارشناس مسائل سیاسی افغانستان در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، گفت: جرگه مشورتی که با شرکت اقوام مختلف افغانستان در کابل برگزار شد، نشست نمایشی و احساسی - عاطفی بود که هیچ اقدام علمی و عملی در آن صورت نگرفت.
وی تاکید کرد که رئیس جمهور افغانستان در جرگه مشورتی، پیمان امنیتی با آمریکا را وسیله‌ای برای حل چالش‌های خود قرار داد و با استفاده از این فرصت در جهت تامین منافع شخصی و خانوادگی خود تلاش کرد.
اوریا افزود: حامد کرزی و تیم حاکم به دنبال استفاده سیاسی از جرگه بودند و در واقع برای تایید پیروزی نامزد مورد نظرشان در انتخابات ریاست جمهوری آینده افغانستان تلاش کردند که نتیجه‌ای نداشت.
این در حالی است که در جرگه مشورتی موضع گیری‌های حامد کرزی در قبال آمریکا بی‌سابقه بود و با انتقادهای شدید مقامات آمریکایی را تحت فشار سیاسی قرار داد.
رئیس جمهور افغانستان پس از تایید پیمان امنیتی کابل-واشنگتن در لویه جرگه مشورتی، امضای آن را بعد از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در سال 1393 واگذار کرد، این در حالی است که دولت آمریکا برای امضای پیمان امنیتی تا قبل از انتخابات ریاست جمهوری افغانستان تاکید دارد.
فضل الرحمن اوریا معتقد است که کرزی تلاش کرد تا از لویه جرگه مشورتی و امضای پیمان، از آمریکا امتیاز بگیرد و سرنوشت انتخابات ریاست جمهوری را به نفع تیم حاکم تغییر دهد، در عین حال مصونیت قانونی خود را در میان مردم افغانستان حفظ کند، اما به هدف خود نرسید و فضای سیاسی در جرگه مشورتی برای کرزی محدود شد.
کارشناس افغان خاطر نشان کرد: تیم حاکم در افغانستان نگران آینده است، زیرا احتمال می‌رود که دولت آینده، حامد کرزی و تیمش را مورد بارزسی و محاکمه قرار دهد، به همین سبب آنها به دنبال مصونیت قانونی هستند.
«بشیراحمد ته ینچ»، عضو پارلمان افغانستان، با اشاره به نیاز افغانستان به پیمان امنیتی با آمریکا اظهار داشت که افغانستان به عنوان کشور درگیر بحران، نیاز به یک هم پیمان قدرتمند دارد تا در مواقع خاص از منافع این کشور حمایت کند.
عضو پارلمان افغانستان در پاسخ به اینکه چرا کاخ سفید سعی در امضای پیمان با دولت حامد کرزی دارد، اظهار داشت: نظامیان ناتو به رهبری آمریکا با تایید شورای امنیت سازمان ملل متحد وارد افغانستان شدند و قرار است، در سال 2014 نیز از این کشور خارج شوند، بنابراین برای ادامه حضورشان نیاز به امضای پیمان امنیتی با افغانستان دارند، به همین سبب واشنگتن برای امضای هرچه سریع‌تر این پیمان تلاش می‌کند.
پیمان امنیتی قرار است، پس از امضای رئیس جمهور افغانستان برای تصویب و بررسی بیشتر به پارلمان این کشور ارسال شود.
پارلمان افغانستان به عنوان قوه مقننه این کشور سدی بزرگ در مسیر نهایی شدن پیمان امنیتی است، زیرا امکان دارد که اعضای این نهاد قانونگذاری برای رفع کمی و کاستی و تعدیل این پیمان بکوشند.
این در حالی است که تاکنون روشن نیست، آیا خواست مردم افغانستان در لویه جرگه مشورتی در پیمان امنیتی با آمریکا لحاظ خواهد شد یا خیر؟ در صورت پاسخ منفی به این پرسش، واکنش مردم، قوه مجریه و مقننه این کشور چه خواهد بود؟