روزنامه امریکایی نیویورک تایمز بنقل از مقامات افغان و غربی نوشته که حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان بدون اطلاع متحدان خود برای دستیابی به توافق صلح با طالبان بطور مخفیانه تماس برقرار کرده وایمل فیضی سخنگوی وی نیز این موضوع را تایید کرده است، زوبیر شفیقی، مدیر مسئول روزنامه ویسا در کابل افغانستان در این رابطه اعتقاد دارد، در این هیچ تردیدی وجود ندارد که 12 سال است طرفهای مختلف منجمله امریکا و دولت کابل تلاش می کنند که با طالبان وارد مذاکره شوند، از یک طرف جنگ وجود داشته و از سوی دیگر تماسهای مخفیانه نیز ادامه داشته و این موضوع جدیدی نیست.
اما زمانیکه کرزی بطور صریح به جامعه جهانی انتقاد کرد که در برقراری صلح گامهای جدی بر نمی دارد لذا طبیعی بود که خود نیز دست بکار شود و با طالبان تماس برقرار کند. برقراری صلح و ثبات در افغانستان نیاز افغانهاست و هر یک از رهبران افغانستان وظیفه دارند که در جهت برقراری صلح گام بر دارند و ایمل فیضی نیز این موضوع را تایید کرده و این واقعیت دارد، اگرچه رسانه های غربی تلاش می کنند که این موضوع را به شکل منفی و تبلیغاتی جلوه دهند و می گویند که بدون اطلاع متحدان این کار را انجام داده اند .
واقعیت اینست که متحدان همواره در راه تلاشهای صلح، اخلال ایجاد کرده و اصلا اجازه نمی دهند که دولت افغانستان روند صلح را در دست بگیرد. اینکه چنین تماسها نتیجه خواهد داد یا خیر ؟ باید عرض کنم که در حال حاضر نمی توان بطور قاطع در این باره چیزی گفت؛ چون سازمانهای اطلاعاتی امریکا و پاکستان در این قضییه دست دارند و باهم هماهنگ عمل می کنند و در افغانستان استراتژی خاص خود را دارند که اساس این استراتژی، ادامه ناامنی در افغانستان است. به اعتقاد بنده تلاشهای کرزی برای تفاهم و صلح نتایج مثبتی دارد اما اینکه انتظار داشته باشیم با این کار در افغانستان صلح دایمی برقرار شود، دشوار بنظر می رسد .
وی در مورد دخیل بودن سازمانهای اطلاعاتی امریکا و پاکستان در فرایند مذاکرات دولت افغان با فرماندهان طالبان افغان گفت، بنده آشکارا عرض می کنم که نجات افغانها جز با تفاهم بین افغان ها امکان پذیر نیست، افغانها باید متوجه شوند چه طالبان، چه حزب اسلامی و چه مقامات افغان یا دیگر رهبران سیاسی، اگر آرمان و آرزوی افغانستان واحد و امن را دارند باید یکدیگر را تحمل و مشکلات خود را بدست خود حل کنند و در چارچوب اراده دیگران حرکت نکنند؛ چون امروز نه فردا بالاخره تمام کسانی که با دولت کابل می جنگند به این نتیجه خواهند رسید که جز تفاهم راه دیگری وجود ندارد، همچنین در دولت نیز کسانیکه به هیچ عنوان صلح و مذاکره با طالبان را نمی خواهند به نتیجه مذکور خواهند رسید. اما اگر اهداف شخصی و یا اهداف دیگری مدنظر داشته باشند، جنگ و درگیری همچنان ادامه خواهد داشت که طراح این برنامه، امریکا، قدرتهای استعماری و اطلاعات پاکستان هستند.
وی در همین رابطه افزود، خود تحلیلگران و نویسندگان پاکستانی بر این نظرند که پاکستان سیاست منافقانه ای پیش گرفته است که در افغانستان از طالبان حمایت و برای جنگ، زمینه را هموار می کند اما در پاکستان با طالبان صلح و مذاکره می کندکه این موضع منافقانه نتیجه ای نخواهد داد.اگر سازمانهای اطلاعاتی بخواهند در پاکستان با تروریستها مذاکره و در افغانستان به جنگ و کشتنار ادامه دهند، این امر محال و امکان پذیرنیست؛ چون فکر نمی کنم طالبان پاکستان و افغانستان تفاوتهای اساسی داشته باشند. بنظرم طالبان افغان و پاکستان از یک سرچشمه تمویل شده و اهداف مشترکی دارند، اگر امروز به بخشهای مختلف تقسیم شده اند، برنامه و اهداف مشترکی دارند. اگر پاکستان می خواهد که مشکلات خود را با طالبان حل کند، بایدبرای حل مشکلات هم در پاکستان و هم در افغانستان، تلاشهای خالصانه انجام دهد و درمعاملات و طرحهای مخفیانه با آمریکا شریک نشود .
وی در رابطه با این ابهام که آیا طالبان افغانستان و پاکستان به دنبال برنامه امارت اسلامی بزرگ هستند و یا اینکه اهداف دیگری در سر دارند افزود، این احساس و تفکر در ارتش پاکستان وجود دارد که باید یک دشمن قوی داشته باشد، اگرچه هند را بعنوان رقیب دارد اما برای اینکه تعیین سیاست خارجی را نیز در کنترل داشته باشد، نیاز به سیاستهای تعرضی و تهاجمی دارد. ارتش نیز در شصت سال گذشته همین خط مشی را پیش گرفته است. اگرچه دولت های سیاسی پاکستان مخلصانه می خواهند که منطقه ارام شود حتی در افغانستان نیز خواهان امنیت هستند، اما گروههای نظامی و اطلاعاتی مانع این کار هستند. مقامات سیاسی پاکستان بطور اشکار اعلام کرده اند که در افغانستان عمق استراتژیک نمی خواهد اما سوال انجاست که ارتش نیز همین را می خواهد، این سوال مهمی است.