این روزها بحث مذاکره دولت پاکستان با طالبان در حالی به موضوع روز این کشور بدل شده است که برخی کارشناسان فرجامی برای آن متصور نیستند.
برخی گروه‌ها در پاکستان بر این باورند که مذاکره با طالبان تکرار اشتباهات گذشته دولت این کشور است که تاکنون نتوانسته موجب ایجاد امنیت شود.
در سال 2008 پاکستان با امضای پیمان صلح با طالبان تعداد زیادی از فرماندهان طالبان در منطقه «سوات» را که در عملیات ارتش دستگیر شده بودند آزاد کرد. این افراد بعد از آزاد شدن، مخالفان خود را در سوات قتل‌عام کرده و مردم را وادار به حمایت از خود کردند.
در سال 2009نیز دولت بار دیگر برای صلح با طالبان به توافق رسید اما نتیجه این پیمان صلح نیز مانند قبل بود.
در این دور از مذاکرات نیز کمیته مذاکره‌کننده طالبان آزادی 400 زندانی خود را شرط ادامه مذاکره با دولت بیان می‌کند این در حالی است که دولت با آزادی تعدادی از زندانیان، خواهان ادامه مذاکره با این گروه می‌باشد.
به اعتقاد برخی کارشناسان، در این برهه از زمان، حتی اگر مذاکره دولت با شبه‌نظامیان متوقف شود باز هم طالبان به اهداف خود رسیده‌اند؛ زیرا به بهانه مذاکره، عملیات ارتش در مناطق قبایلی متوقف شده و جنگجویان این فرصت را پیدا کردند تا منسجم‌تر شده و با تمرکز بیشتری وارد عمل شوند و از طرفی تعدادی از زندانیان آنها نیز آزاد شده‌اند.
به نظر می‌رسد دولت پاکستان نیز تاکنون چیزی به دست نیاورده است و تنها از عملیات‌های طالبان که به ظاهر توسط گروه «احرار الهند» و سایر گروه‌های تروریستی وابسته به طالبان انجام می‌شود، آسیب دیده است.
به گزارش سازمان اطلاعات پاکستان (آی.اس.آی)، طالبان ذخیره سلاح و نیرو‌های خود را از «وزیرستان شمالی» به جای دیگری منتقل کرده‌اند و آنچه ارتش از عملیات‌های خود در سال جدید میلادی به دست آورده بود از دست داد.
چنین به نظر می‌آید که بزرگترین پیروزی طالبان انجام عملیات‌های تروریستی در سایه مذاکره با دولت پاکستان است و این عملیات‌ها در حالی ادامه یافت که طالبان از این موضوع اظهار بی‌اطلاعی می‌کرد.
دادگاه پاکستان در گزارشی اعلام کرد که گرچه مسئولیت حمله چند ماه پیش به دادگاه اسلام‌آباد را گروه احرار الهند پذیرفت اما مدارک و شواهد نشان می‌دهد «ملا فضل‌الله» رهبر طالبان پاکستان دستور این حمله را صادر کرده است و هدف از این حمله تحت فشار قرار دادن دولت بود.
نه تنها اقلیت‌ها بلکه اهل سنت و سایر فرق نیز از نفوذ طالبان در پاکستان نگران هستند و آنان را مسلمان نمی‌دانند.
این در حالی است که برخی احزاب سیاسی پاکستان نیز با ادامه مذاکرات صلح مخالف هستند که مهم‌ترین آنها «حزب مردم پاکستان»، «جنبش متحده قومی» و «حزب عوامی ملی» می‌باشند.
به باور برخی کارشناسان، موج جدید حملات طالبان در شهر‌های اسلام‌آباد و راولپندی نشان می‌دهد که طالبان فقط به دنبال فرصت و تجدید قوا هستند و مطرح شدن بحث مذاکرات و صلح از همان ابتدا بهانه‌ای بیش نبوده است.