در حالی که هر روز بحران انتخاباتی وارد مرحله جدیدی می شود و هر روز ساز جدیدی از سوی ارگ و نامزدها و کمیسیون انتخابات کوک می گردد که باید به آن ساز رقصید، مقامات کاخ سفید به گونه ای سخن می گویند که گویا در کشور ما همه چیز رو به راه شده و فقط مانده است مساله پیمان امنیتی کابل- واشنگتن.
جناب مارتین دمپسی رییس ستاد مشترک ارتش آمریکا که برای تحویل فرماندهی نیروهای آمریکایی از جوزف دانفورد به فرمانده جدید این نیروها یعنی جان کمپل وارد کشور ما شده در مراسم این تحویل قدرت، گفت: کاخ سفید به چارچوبی مشخص و قانونی برای حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان پس از سال 2014 نیاز دارد. اگر توافقنامه‌ای که به نیروهای نظامی آمریکا اجازه دهد در سال 2015 در افغانستان بمانند، وجود نداشته باشد، نیروهای ما در شرایط مطلوب به 120 روز نیاز خواهند داشت تا تمام افراد خود را از افغانستان خارج کنند.
جنرال دمپسی اظهار داشت: از لحاظ قانونی نیروهای ما مکلف به خروج قطعی از افغانستان در سال 2015 نیستند، بلکه حضور خود را بر اساس حسن نیت دولت میزبان در چارچوب برنامه اعلام شده استوار میسازند.
( به این معنی که ما آمریکاییها هیچ نیازی به تعیین تکلیف از سوی دولت کابل برای ماندن در افغانستان نداریم، همانگونه که بدون اطلاع و هماهنگی آمدیم، هر وقت بخواهیم بدون هماهنگی می رویم و تا هر وقت بخواهیم می مانیم. اگر تاکنون هم ماندیم برای دلسوزی و خدمت به افغانستان بوده نه قصد و غرض شخصی!!!)
وی خطاب به دولتمردان کابل اظهار داشت: بن‌بست انتخابات باید به زودی حل شده و رییس‌جمهور جدید با آغاز کار خود پیمان امنیتی کابل- واشنگتن را امضا کند زیرا در صورت به پایان نرسیدن تنش‌های انتخاباتی و امضا نشدن پیمان امنیتی میان کابل و واشنگتن، نیروهای نظامی آمریکا تا پایان سال جاری میلادی افغانستان را ترک خواهند کرد.
اینگونه که جناب دمپسی سخن می گفت، گمان می رود که آمریکایی ها نیازی به امضای این پیمان ندارند چون مانند سیزده سال گذشته سرخود هستند و خودمختار هر کار بخواهند انجام می دادند، حال این همه اصرار برای امضای این پیمان امنیتی برای چیست، هنوز معلوم نیست؟
سخنان مغرورانه این مقام نظامی آمریکا نشان می دهد که رییس جمهور آینده هیچ حق انتخابی ندارد و ناچار است که پیمان امنیتی کابل - واشنگتن را امضا کند تا براساس آن 9800 سرباز آمریکایی تا پایان سال 2016 در کشور ما باقی بمانند و کاخ سفید به آن چیزهایی دیگری که می خواهد، در افغانستان دست یابد.
این اظهار نظر دمپسی نشان می دهد که آمریکایی ها هیچ غم و غصه ای از بحرانی که خود بر سر انتخابات ریاست جمهوری افغانستان آورده اند، ندارند! برای آنها هیچ اهمیت ندارد که کشور ما در این چند ماهی سومین انتخابات ریاست جمهوری به بحران کشیده شده چند میلیارد دالر صدمه دیده است! آنها فقط می خواهند منافع آنها تامین شود. به قول معروف " بُز غم جان بُرده، قصاب غم پی " . مردم ما چند ماه است که اسیر نتیجه انتخابات شده اند، آن وقت آمریکایی ها در فکر پیمان امنیتی خود هستند که خودشان می گویند هیچ پایبندی به آن ندارند.
در پاسخ به کسانی که می گویند تقلب در انتخابات چه ربطی به آمریکا دارد، باید گفت: تجربه سیزده سال گذشته نشان داده در افغانستان آب از آب تکان نمی خورد مگر اینکه آمریکاییها بخواهند. کجا شخصی چون ضیاءالحق امرخیل یا امثال وی می توانستند دست به تقلب گسترده در نتیجه انتخابات بزنند، تا آمریکا نخواهند.
آمریکاییها خود این بازی را شروع کردند، خود آن را به چالش کشیدند، خود برای آن توافق نامه مشخص نمودند و این خود آمریکاییها هستند که رییس جمهور و نظام آینده را در کشور ما تعیین می کنند. این واقعیت است غیر قابل انکار.