در این سیزده سالی که از حضور پنجاه کشور خارجی در کشور ما می گذرد، بارها و بارها مشاهده شده که کشورهای خارجی مصروف حیف و میل کردن کمکهای بین المللی به بازسازی افغانستان هستند، بدون اینکه کسی بخواهد پیگیر این کوتاهی ها، اختلاس ها و کلاهبرداری ها باشد.
به طور نمونه امروز جمعه محترم نجیب الله اوژن وزیر فواید عامه در گفتگو با رسانهها اظهار داشت که یک شرکت مشترک آمریکایی-ترکی که مسوولیت احداث بخشی از جاده ی اصلی در غرب کشور را به عهده گرفته بود، بعد از دریافت 107 میلیون دالر، افغانستان را ترک کرده است.
به گفته ی جناب وزیر فواید عامه، شرکت مشترک آمریکایی- ترکی (ECCI-METAG) که مسوولیت اجرای پروژه احداث 237 کیلومتر از جاده را که قرار بود ولایت هرات را به ولایت فاریاب وصل کند، به عهده داشت اما این شرکت با گرفتن 25 درصد از کل قرارداد، (107 میلیون دالر) به عنوان پیش پرداخت در عید سعید فطر به بهانه مرخصی کشور ما را ترک کرده است.
محترم اوژن افزود: این شرکت در دو سال گذشته برای ساخت این جاده هیچ اقدامی نکرده است و اکنون نه تنها حاضر به بازگرداندن پول نیست، بلکه برای سرپوش گذاشتن بر روی کلاهبرداری خود، خواهان غرامت از دولت افغانستان به خاطر اوضاع نامناسب امنیتی نیز شده است!!!
این در حالی است که دولت برای تامین امنیت این پروژه دو هزار پولیس را در محل ساخت پروژه مستقر کرده بود به این امید که با صرف حدود 400 میلیون دالر این شاهراه ساخته شود ولی این شرکت آمریکایی- ترکی با دریافت 107 میلیون دالر کشور بی در و پیکر ما را ترک کرد.
ظاهرا مقامات دولتی افغانستان اسناد این شرکت را به درستی بررسی نکرده بودند و مانند صدها پروژه ی دیگر از روی باندبازی و رشوت دهی این قرارداد امضا شده بود چرا که شواهد نشان می دهد این شرکت از ابتدا توانایی لازم را برای اجرای این پروژه نداشته است.
حال هم که کار از کار گذشته کمیته ای متشکل از وزیر عدلیه، وزیر خارجه، وزیر فواید عامه، وزیر داخله و وزیر اقتصاد عهده دار رسیدگی به این موضوع و حل مشکل شرکت آمریکایی - ترکی شده اند غافل از اینکه آب رفته ز جوی، باز نگردد هرگز.
در این سیزده سال آنقدر خارجی ها از کنار افغانستان درآمد به دست آورده اند و آنقدر چور و چپاول کرده اند که این 107 میلیون دالر در قبال آنها هیچ است.
نمونه دیگر صرف 34.4 میلیون دالر جهت کشت سویا در کشور ما بود که بی‌خردی مقامات آمریکایی را نشان داد که همیشه ادعا می‌کنند که ما هرچیزی را که برای مردم افغانستان خوب است می‌دانیم. ایده کشت سویا بسیار عالی بود اما هیچکس با باشندگان افغانستان صحبت نکرد. آنها هم کشت نکردند، دوست نداشتند، استفاده هم نکردند و در نهایت هم هیچ بازاری هم پیدا نکرد و 35 میلیون دالر باد هوا شد.
به طور قطع و یقین بسیاری از پول‌های هزینه شده در افغانستان عاقلانه نبود. مدرسه ساخته شد که خراب شد، شفاخانه ساخته شد که داکتری نیست که از آن استفاده کند، جاده ساخته شد که از بین رفت. میلیارها دالر در کشور هزینه شد، اما هیچ چشم انداز روشنی وجود ندارد.
در این میان فقط شرکتهای خارجی، اینجوها و مزدوران غربیها به نان و نواهای بسیار رسیدند و سهم مردم از این همه پول هیچ بود و هیچ.