آیا هرات به بدترین وضعیت امنیتی و اجتماعی خود در طول سیزده سال گذشته رسیده است؟ آیا با عزل و نصب مقامات محلی می توان امیدوار بود مافیای بزرگ زورمندان محلی و قوماندانان زورگو و رهبران ... از هم بپاشد یا این روند تداوم خواهد یافت؟
پس از اعلام نارضایتی ها و اعتراض های مسالمت آمیز پیاپی مردم هرات و تمام کسانی که گذار شان به این ولایت باستانی افتاده است و سری به تاسف تکان داده اند؛ سرانجام هیاتی به نمایندگی از حکومت برای رسیدگی به امور با اختیارات تام به هرات اعزام شد اما...
اما بدیهی است که تبدیلی ها و عزل و نصب های پیشین نه چندان خوش سابقه و خوش نام و خوشایند بوده است که داوودشاه صبا برخلاف رضایت قلبی مردم از این ولایت برکنار شد و فضل الله وحیدی آمد و باند بازی ها و رشوت خوری ها بیش از پیش فزونی گرفت.
اینک نیز بر کسی پوشیده نیست که تیم حاکم بر ولایت هرات و تمام اقوام و اقارب ایشان متقبل بدترین و بیشترین لطمات وصدمات به خزانه و امنیت هرات شده اند اما اگر نوار باطل عزل و نصب های فرمایشی پاره نگردد باز هم همین آش است و همین کاسه.
بنابر برخی گزارش های رسیده اما تاکنون تایید نشده از سوی مقامات محلی هرات، وحیدی در واکنش تند به اختیارات تام هیات اعزامی از کابل مبنی بر عزل و نصب و تبدیلی و جایگزینی عنوان کرده است که هیچکس حق برکناری وی را ندارد تا ان هنگام که خود از خوردن و بردن سیر شود و بار ببندد.
این اوضاع نه چندان مطلوب درخصوص تمامی ولایات بزرگ و اکثریت قریب به اتفاق ولایات دیگر افغانستان نیز صدق می کند چه اگر در حکومت حامد کرزی فساد و تباهی وجود داشت در هنگام تحلیف ریاست جمهوری و اجرایی دولت وحدت ملی به اوج خود رسید.
این هرات، دیگر آن هراتی نیست که مردمانش علیرغم کمبود امکانات اولیه رفاهی و برق نوبتی و گاز و سوخت به امنیت آن قناعت می داشتند و خم به ابرو نمی آوردند؛ این هرات، ابناشته از انواع و اقسام خشونت های خانوادگی، قحطی، سرما، انفجار و انتحاری و اعتیاد و آسایشگاه روانی شده است.
حکایت هیاتی که دیر رسید حکایت هیات اعزامی متشکل از ریاست عمومی امنیت ملی، وزارت های داخله و دفاع و ارگ نشینان است که پس از اعتصاب های دسته جمعی داکتران، تاجران، نهادهای مدنی و مردم ملکی به این دیار شتافتند تا گره ای که پیش از این با دست باز می شد اینک با دندان بگشایند.