مسئولان وزارت کار و امور اجتماعی و وزارت صحت عامه روز یکشنبه (۲۲ قوس) به خبرنگاران گفتند که ۲۴۴ شغل را در این فهرست مشخص کرده‌اند.
این فهرست شامل شغل‌هایی می‌شود که یا به لحاظ فیزیکی سنگین و شاق هستند یا به لحاظ جسمی و روانی، به سلامت کارگران زیانبارند. در این فهرست ویژگی‌ها این زیان‌ها و عوامل آن‌ها مشخص شده است.
وزارت کار و امور اجتماعی و وزارت بهداشت مجموع این ۲۴۴ شغل را از لحاظ میزان سنگینی و زیانباری جسمی و روانی به سه گروه بالقوه، متوسط و بالا دسته‌بندی کرده‌اند.
احمدشاه صالحی معاون وزیر کار و امور اجتماعی گفت که برای کسانی که در این کارها شاغلند، سه نوع "امتیاز" در نظر گرفته شده: کاهش ساعات کاری از ۴۰ به ۳۰ ساعت در هفته، پرداخت مزد امتیازی و افزایش روزهای مرخصی از ۲۰ روز به ۳۰ روز در سال.
او افزود که علاوه براین، کارفرمایان مکلفند که در محیط کاری شرایط مناسبی برای سلامت و ایمنی کارگران فراهم کنند و به وضعیت غذا، پیشگیری آن‌ها از ابتلا به بیماری‌های گوناگون و درمان آن‌ها در نظر بگیرند و خدمات رایگان ارائه کنند.
آقای صالحی همچنین گفت که کارفرماها مجاز نیستند که در چنین شغل‌هایی زنان و کودکان را استخدام کنند.
همچنین ناجیه طارق معاون وزیر صحت افغانستان گفت که تهیه این فهرست مشاغل و رعایت مقررات وضع شده کمک می‌کند که کارگران به بیماری‌های گوناگون ناشی از شرایط کار نامناسب و سنگینی و زیان مشاغل، به میزان کم‌تری مبتلا شوند.
از کارهایی که در این فهرست آمده، کار ساختمانی است که مشخص شده کارگران این بخش ممکن است به دلیل موجودیت مواد شیمیایی در محل کار، به بیماری‌های تنفسی مبتلا شوند. همچنین کارمندان اداری به دلیل فیزیکی هم در معرض ابتلا همین بیماری‌ها هستند.
همچنین در بخش دیگری از این فهرست آمده که کارگران استخراج گاز هم به دلیل معروض بودن به انتشار مواد شیمیایی و هم به دلیل سنگینی فیزیکی و روانی، ممکن است به بیماری‌های تنفسی، پوستی، کبدی و چشم مبتلا شوند و حتی جراحت بردارند.
وزارت کار و امور اجتماعی افغانستان گفته که اجرای مقررات در این خصوص در واقع به معنای اجرای هشت ماده از قانون کار افغانستان است و آن را گامی در راستای بهبود شرایط کاردر کشور خوانده است.
پیش از این در چند مورد به خطر افتادن جان کارگران و تلفات آن‌ها در معادن کشور، انتقادهای زیادی را در رسانه‌ها برانگیخت، اما ظاهراً به دلیل نبود مقررات لازم در این خصوص، میزان پاسخگویی کارفرمایان بسیار کم بود.
ممکن است تهیه فهرست مشاغل و وضع مقررات مشخص در مورد شرایط کار، کارفرمایان به میزان بیشتری به وضعیت کارگران توجه کنند و پاسخگوی شرایطی شوند که برای زیردستان خود ایجاد می‌کنند.