شاه‌حسین مرتضوی معاون سخنگوی دفتر ریاست‌جمهوری، روز شنبه، هشتم آبان، در یک کنفرانس خبری گفت که طی دو ماه اخیر، در نتیجه «فعالیت‌های تروریستی و تخریبی گروه طالبان» علاوه بر این‌‌که هزاران تن از شهروندان از مناطق سکونت خود آواره شده‌اند، صدها تن دیگر کشته و زخمی شده‌اند، صدها باب مرکز بهداشتی، آموزشی و مراکز ارائه‌کننده خدمات عمومی و همچنین زیرساخت‌های اساسی کشور تخریب شده یا هم صدمه‌ی شدید دیده‌اند. آقای مرتضوی گفت که در نتیجه این فعالیت‌ها به ارزش بیشاز دومیلیارد افغانی به مردم خسارت وارد شده است. وی افزود: «در این دو ماه، هم‌زمان با نشست بروکسل موج جدیدی از تهاجم و جنایت طالبان در یازده استان کشور آغاز شده است. در این استان‌ها هزاران تن آواره، شماری از شهروندان کشور شهید و زخمی شده‌اند و در کنار این جنایت‌ها به زیرساخت‌ها، تاسیسات و خدمات عمومی آسیب‌های جدی وارد شده است. حمله بر غیرنظامیان و از بین‌بردن تاسیسات عمومی و نیز ممانعت از دسترسی مردم به خدمات اولیه، جنایت آشکار علیه بشریت می‌باشد.» شاه‌حسین مرتضوی گفت که در طول «دو ماه فعالیت‌های تروریستی گروه طالبان» در یازده استان کشور، ۳۰۲ باب مدرسه، چهل‌و‌یک مرکز بهداشتی، پنجاه مسجد، ۵۳۰۵ باب منزل مسکونی، ۱۸۱۸ باب مغازه، یک باب ساختمان دولتی، شش پل، ۲۹۳ معبر، ۱۷۰ پل کوچک، ۱۲۳ کیلومتر جاده، ۲۰۳ دیوار حفاظتی و هشتادوچهار مرکز ارائه خدمات تخریب شده‌اند و یا آسیب جدی دیده‌اند. با اینحال، معاون سخنگوی دفتر ریاست‌جمهوری می‌گوید که تخریب زیرساخت‌ها، مراکز ارائه‌کننده خدمات و ایجاد ممانعت بر سر راه توسعه و بازسازی افغانستان به اهداف اساسی گروه‌های تروریستی به ویژه گروه طالبان مبدل شده است. وی گفت: «گروه‌های تروریستی در بیست سال گذشته مانع اصلی و عمده‌ی توسعه، بازسازی و نوسازی کشور بوده‌اند. کشتارهای دسته‌جمعی، جنایت‌های ضد بشری، اعدام‌ها و محکمه‌های صحرایی در کارنامه بیست ساله طالبان درج می‌باشد. با رویداد استان غور و سایر رویدادهای تروریستی که درگوشه کنار کشور صورت می‌گیرد، پرونده این گروه‌ها هر روز قطورتر می‌شود. آنان در کنار کشتار بی‌رحمانه غیرنظامیان، غارت و ویرانی زیرساخت‌ها، موزهها، آثار فرهنگی و باستانی را نیز در کارنامه‌های خود دارند. طالبان در بیست سال نشان دادند که در جنگ آشکارا با مردم، تمدن و پیشرفت کشور به سر می‌برند.» در همین حال، برخی از اعضای مجلس نمایندگان، می‌گویند که دلیل اصلی گسترش ناامنی‌ها در کشور بی‌توجهی رهبران ارشد حکومت وحدت ملی و توجه آنان به تقسیم قدرت و منابع دولتی می‌باشد.